திண்ணை

சேவியர்.

கேள்விகளின் முனைகள்
எப்படி வேண்டுமானாலும் வளையட்டும்
கவலையில்லை,
பதில் மட்டும் அன்பு என முடிந்தால்.

பொன்வண்டுகளோடு பாடித்திாிவதும்,
பூக்களுக்குப்
பொன்னாடை போர்த்துவதும்,
கயல் மீன்களுக்கு
கவிதை கற்றுக் கொடுப்பதும் சுகம் தான்.

அழுக்கடையாமல் துவைத்து வைத்த
உங்கள்
பட்டுக் கைக்குட்டைகள்
கனவுகளுக்கு வியர்வை துடைக்கட்டும்
தவறில்லை….

ஆனால்…
கவிதைகளோடும் புன்னகையோடும்
முடிச்சிட முடியாத
இன்னொரு பாகம் இருக்கிறது
வெளிச்சத்துக்குள் விழுந்த இருட்டாய்..

பசியின் பள்ளத்தாக்குக்குள்
பிரசவிக்கப்பட்ட
ஒரு மஹாஜனம்.

கலைகளால் கழுவப்படாத
ஓர்
வறுமை வரலாறு.

கருப்பொருளாய் மட்டும்
கடையப்படும்
ஓர் கண்ணீர்க்கடல்.

என்றேனும் ஓர் கவிதை,
என்றேனும் ஒரு நாள்,
தன்
சின்ன அலகை சட்டெனத் திறந்து
கண்ணீர் துடைக்குமென்ற நம்பிக்கையில்
தொடர்ந்து நடக்கிறது
சிறகுத் தொழிற்சாலை.